Wytrzewienie

Wytrzewienie  wrodzone  (łac.  gastroschisis)  jest  wadą  płodu  występującą  z

częstością  1:3000-4000   żywych   urodzeń.  Ostatnie  badania  wykazują  stały

wzrost jej występowania w populacji,  przede wszystkim u ciężarnych w  wieku

20-25 lat. 

Wytrzewienie jest wadą rozwojową, która polega na przemieszczaniu się jelit (niepokrytych workiem przepuklinowym) poza jamę brzuszną przez niewielki ubytek (do 3 cm średnicy) w powłokach brzusznych, znajdujących się najczęściej na prawo od prawidłowej pępowiny.

Wytrzewieniu mogą ulec takie narządy jak:

• żołądek
• jelito cienkie i grube

oraz niezwykle rzadko wątroba.

Rozpoznanie wytrzewienia u płodu jest możliwe podczas prenatalnego badania ultrasonograficznego (USG) po 12 tygodniu ciąży. W tym okresie istnieje również możliwość identyfikacji czynników ryzyka powstania wytrzewienia w postaci powikłanej. Do objawów, które mogą współtowarzyszyć wytrzewieniu należy zmiana w ilości płynu owodniowego oraz rzadko wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu płodu (hipotrofia).

Niezwykle ważne przy rozpoznaniu wytrzewienia jest monitorowanie ciężarnej przez cały okres ciąży, zwracając uwagę na ewolucję wady i rozwój ubytku w powłokach brzusznych płodu, którego zwężenie może prowadzić do uciskania jelit - czego skutkiem może być ich niedrożność, czy uciskania krezki powodując niedokrwienie, a następnie martwicę ścian jelit.

Główna strategia w leczeniu wewnątrzmacicznym opiera się o wymianę płynu owodniowego. Celem tej procedury terapeutycznej jest uniknięcie niekorzystnego wpływu związków zawartych w płynie owodniowym, głównie produktów przemiany materii i związków zapalnych na jelita płodu. 

Wczesna diagnostyka prenatalna i obserwacja zachodzących zmian u płodu, daje możliwość podjęcia odpowiednich działań terapeutycznych przez lekarzy, które są niezbędne dla dalszego prawidłowego rozwoju dziecka!

Fot. 1. Wytrzewienie u płodu w 18 tygodniu ciąży.

czytaj więcej: www.wadyplodu.pl